Nauka i technologia nowej ery – 16.06.2015

6 odpowiedzi na „Nauka i technologia nowej ery – 16.06.2015”

1. l pisze:

   17 czerwca 2015 o 14:53

   Samochodzik o mniejszej masie przyjął tyle samo energii co samochodzik o większej masie, pojechał dalej bo jest lżejszy.
2. l pisze:

   17 czerwca 2015 o 15:03

   Kopnij pan piłkę lekką i ciężką z taką samą siłą zobaczy pan co się stanie.
3. l pisze:

   17 czerwca 2015 o 15:08

   A tak na marginesie może Pan by zapytał dr. Zbigniewa Osiaka coś na temat HHO i napęd silnika spalinowego tą mieszanką. I jaki wychodzi bilans energetyczny kiedy do zasilenia generatora HHO pobiera się energię z tego silnika zasilanego właśnie tym HHO.
   W końcu Pan dr. Zbigniew Osiak jest naukowcem to może coś będzie wiedział na ten temat.
4. Robert pisze:

   24 czerwca 2015 o 17:59

   Panie Zbigniewie! Niech pan nie straszy ludzi bez potrzeby! Zakładając że cała woda na Ziemi ma masę 1,4*10^21kg to podgrzanie jej o 1stopień wymagałoby energii 5,8*10^24J Odpowiada to całkowitej konwersji w energię masy równej 6,4*10^7kg. Innymi słowy, pański dwuprotonowy układ musiałby mieć masę 64 miliony ton! Taki twór gdyby istniał, to po pierwsze w żadnym wypadku nie mógłby się znajdować w rurze LHC, bo opuściłby ją czem prędzej i podążył w kierunku jądra ziemi i nic nie byłoby w stanie go zatrzymać, po drugie musiałby powodować widoczne zakłócenia grawitacyjne. Pomiary grawimetryczne są realizowane na bieżąco więc takie cudo zostałoby na pewno zarejestrowane. Nawet jedno, a pan mówi o kilku… Po trzecie jeśli wierzyć Hawkingowi, taki twór byłby ekstremalnie niestabilny i „wyparowałby” prawie natychmiast po powstaniu. Zresztą jak układ dwóch protonów mógłby mieć taką masę? SKĄD? Nawet gdyby energia wiązania była tak wielka to trudno oczekiwać, ze nie zamieniłaby się ona w masę (czyli inne cząstki) już na etapie powstawania tego cuda. Tak więc mogę powiedzieć, że zdecydowanie nie obawiam się że ktokolwiek w LHC dokona „rozbicia układu dwuprotonowego”! 😀 😀 😀
   Nawet jeśli ze wzoru Schwarzschilda wynika taka możliwość, to nie należy go stosować zupełnie bezkrytycznie! Wzór na energię w ruchu obrotowym też niby nie zawiera żadnych ograniczeń i mogłoby się wydawać, że obracająca się masa jest w stanie pochłonąć dowolną energię. A tymczasem doskonale wiadomo, że coś takiego nie może mieć miejsca, bo przy pewnej (określonej dla danego materiału) prędkości obrotowej nastąpi rozpad takiej bryły. Ale wzór na energię nic o tym nie mówi… 😛 Teoria, a rzeczywistość, he, he… 😛
   Przy okazji warto rozprawić się z kolejnym źródłem strachów, jakim jest legenda że „LHC to wrota do innych wymiarów” Otóż w pewnym sensie być może tak. Już z początkiem obecnego wieku w amerykańskim Tevatronie przeprowadzano poszukiwania grawitonu. I przy okazji zaobserwowano, że nie zgadza się im tam bilans energetyczny. Część energii zderzenia znika bez śladu. Istnieje poważne domniemanie, że unosi ją właśnie grawiton do któregoś ze „zwiniętych wymiarów”. I najprawdopodobniej w LHC poszukiwania grawitonu takoż czynione będą, bo już wtedy fizycy mieli na to nadzieję, że kiedy LHC powstanie to można będzie kontynuować te poszukiwania.
   • Robert pisze:

     24 czerwca 2015 o 18:41

     Sorry, walnąłem się – 64 miliony kg = 64 tys. ton praktycznie punktowej masy. Więc reszta jak wyżej…
5. Robert pisze:

   25 czerwca 2015 o 03:53

   Można powiedzieć – OTW windą stoi… 😛 [16:00-17:15] W związku z powyższym mam pytanie, jako że pan Zbigniew studiował oryginały prac – czy Einstein gdziekolwiek określa co to dokładnie znaczy „lokalnie”, „w małej objętości” itp. Bo moim zdaniem są to pojęcia bardzo niejednoznaczne i z tego powodu podatne na matactwo wszelakie więc budowanie na nich teorii fizycznej o tak fundamentalnym znaczeniu wydaje się jakby nieco wątpliwe…

Podpowiedź: aby mieć własny avatar w komentarzach zarejestruj się w serwisie Gravatar.