Kolejne (56) spotkanie z Tadeuszem Owsianko na temat wiedzy duchowej. A poniżej zapowiedziany w programie przez Tadeusza wierszyk: Zachód Słońca Cóż w twym oku sie odbija? Nikt już tego nie omija. Czerwień krwawa, żółta trawa. Zanika! Schodzi powoli, za horyzontem w długiej pogoni. Kolor bogaty, dźwięk ubogi. czas sie wlecze, z kulą u nogi. Nie wydając szmeru wstapił, ale wolno jakby wątpił. Blask rozjasnia bladą księżyca twarz Świecie przyspieszyc mu każ! Wietrzyk lekko głaszcze włosy, cisza niesie mgliste głosy. Patrzę w twe znurzone oczy. słońce w ziemi się moczy. Pozostała czerwieni kreska, niczym szrama, niczym łezka! Wystrzelił ostatni promień światła Później cisza, później mrok, później… zgasła.
You may also like

Posted on 22 lutego 2021
Co to jest Human Design, Dokąd zmierza Ludzkość, duchowość, Human Design, Oblicza duchowości, Tomasz Truszkowski
64 views

Posted on 18 lutego 2021
Hipnoza, Holandia, Janusz Zagórski, Małgorzata Kreuning, Psychoanaliza, Psychologia, Psychoterapia, Terapia, zdrowie
553 views